Zwroty po indonezyjsku, dzięki którym dogadasz się we wioskach Papui Zachodniej

Tak, jak obiecaliśmy, poświęcamy osobny wpis podstawowemu słownictwu języka indonezyjskiego, które przyda się Wam w Papui Zachodniej jeśli zdecydujecie się na własną rękę bez przewodnika (który może Was wynieść nawet 2000zł na 4ni) udać na trekking do wiosek w Dolinie Baliem. Język indonezyjski naprawdę jest jednym z najłatwiejszych języków azjatyckich. Nie ma w nim odmian, brzmi jak ‘’kali jeść, kali pić’’, a wymowa podstawowych słów nie powinna w ogóle sprawić problemu nam, Polakom.

Absolutnym minimum (około 50 słów) i najczęściej używanymi wyrażeniami podczas naszej wyprawy były:

1.Pagi – Dzień dobry rano  & Sore – Dzień dobry po południu

2.Trimakasi – Dziękujemy

3.Tidak – Nie.

4.Ini apa? – Co to jest?

5.Berapa? – Ile? Ile kosztuje?

6.Ada buah/sayur/air panas? – Czy jest/macie owoce, warzywa, gorącą wodę?

7.Bagaimana jauh ke Hitugi/Yogosem? Satu/dua/tiga jam? – Jak daleko do Hitugi/Yogosem? 1/2/3 godziny?

8.Bisa tidur dan makan disini? Ada kamar? – Czy można tu spać i zjeść? Czy jest pokój?

9.Kami mau tidur dan makan disini. Berapa: tidur, makan malam dan makan pagi? – Chcemy tu jeść i spać. Ile kosztuje nocleg, kolacja i śniadanie?

10.Dari mana? – częste pytanie do nas: Skąd jesteście? Odp.: (Kami) dari Polandia.

11.Kami mau (jalan kaki) ke Hitugi? Kiri? Kanan? Lurus? – Chcemy (iść piechotą) do Hitugi. W lewo? W prawo? Prosto?

12.Besok kami mau makan pagi 6 jam. – Jutro chcemy śniadanie o 6:00.

13.Kami mau kembali disini. – Chcemy wrócić tutaj.

14.Di mana angkot ke Kurima – Gdzie busik do Kurimy?

15.sepuluh ribu – 10.000IDR (tyle kosztował pierwszy bus z Kurimy, jak i również napiwek dla ludzi z plemienia Dani za zrobienie zdjęcia), dua puluh ribu – 20.000IDR (tyle kosztował kolejny bus do Kurimy)

16.Bagus – super, enak – pyszne, besar – duże, kecil – małe, murah – tanie

17.Saya tidak mengerti – nie rozumiem / Aku tahu -wiem

Jak wygląda wymowa indonezyjskich słów?

Prawie wszystko czyta się tak samo jak w języku polskim poza 4 wyjątkami:

1)litera ‘j’ [dż] – np. ‘jalan’ czytamy [dżalan] = ulica

2)litera ‘w’ [ł]; np. ‘Wamena’ czytamy [łamena]

3)litera ‘c’ [ć/cz]; np. ‘kecil’ czytamy [keczil]=mały

4)literę ‘h’ czytamy normalnie poza przypadkami kiedy występuje na końcu słowa, np. słowo ‘murah’ czytamy [mura]= tani

Poniżej umieszczamy ogólną listę większości słów i wyrażeń, które używaliśmy we wioskach, ale pamiętajcie, że to, co wymienione wyżej w zupełności Wam wystarczy, natomiast chcąc poznać bliżej kulturę i ludzi w Papui Zachodniej, zadać im pytania odnośnie życia we wiosce, ilości ludzi, dzieci uczęszczających szkołę, zawodu, który wykonują, rodziny, wieku dzieci możecie posłużyć się wskazówkami poniżej 🙂

Saya – ja	Kita (wliczając osobę, do której mówimy)/Kami (bez osoby, do której mówimy) – my
Kamu – ty + Anda – Pan/i	Kalian – wy
Dia – on, ona	Mereka – oni

 

Selamat pagi – Dzień dobry (rano), często mówi się ‘’pagi’’

Selamat siang/sore – Dzień dobry (po południu) , często mówi się ‘siang/sore’’

Selamat malam – Dzien dobry (wieczorem)/Dobranoc, często mówi się ‘’malam’’

Apa kabar? (Jak się masz?) – Kabar baik (Mam się dobrze)

Terima kasih (czyt. Trimakasi. Dziękuję) – Sama Sama(Nie ma za co)

Ya – tak =/= tidak – nie

Saya dari Polandia – Jestem z Polski (dosłownie: Ja z Polski)

 

DI MANA? = GDZIE?

Kiri – lewo =/= kanan (prawo) Lurus – prosto Dekat – blisko =/= jau – daleko Kembali – wrócić	Belok – skręcić Berhenti disini – zatrzymaj się tutaj Dari (z np. jakiegos kraju) =/= ke (do) Jalan kaki – isć na piechotę
Saya mau ke Hitugi – Chcę (isć/dostać się) do Hitugi.	Berapa jauh dari Wamena? – Jak  daleko jest to z Wameny?

LICZBY (warto znać chociaż podstawowe)

1 – satu 2 – dua 3 – tiga 4 – empat 5 – lima 6 – enam 7 – tujuh 8 – delapan 9- sembilan 10 – sepuluh	11- seblas 12 – dua belas 13- tiga belas 20 – dua puluh 100 – seratus 200 – dua ratus 1000 – seribu 10000 – sepuluh ribu 1mln – satu juta
Harga – cena Berapa (harganya)? – ile to kosztuje? Mahal – drogie =/=murah (tanie)	(Mem)beli – kupić Uang – pieniądze Membayar – płacić

Di mana bisa membeli buah? – Gdzie można kupić owoce?

Bisa membeli buah? – Można kupić owoce?

Ada buah? – są/ macie owoce?

CZAS/KIEDY:                                                                        PRZYMIOTNIKI (przeciwieństwa):

hari ini – dzisiaj kemarin –  wczoraj besok – jutro malam – noc 2 hari – 2 dni kemudian – później dini (wcześnie) =/= terlambat terdahulu – wcześniej satu jam – jedna godzina berapa jam? – która godzina? Kapan? – kiedy? Bagaimana? – jak?

Baik (dobry, OK) =/= buruk Miskin (biedny) =/= kaya Sedih (smutny) =/= senang Lambat (powolny) =/=cepat Cantik (piękny) =/= jelek Dingin (zimno/y =/= panas Sulit (trudny) =/= mudah Alam (naturalne) =/= buatan (sztuczne) Ramah (przyjazny) =/= tidak ramah Berat (ciężki) =/= ringan Besar (duży) =/= kecil Berbahaya (niebezpieczny) =/= selamat

TIDUR – spać

MAKAN – jedzenie, jeść  +   MINUM – coś do picia, pić :

Sendok – łyżka Piring – talerz Gelas – szklanka/kubek	Makan pagi – śniadanie Makan siang – obiad Makan malam – kolacja Saya mau makan/ minum – Chcę jeść/ pić
Air putih – woda mineralna Air panas – gorąca woda Susu – mleko Kopi – kawa Teh – herbata Nasi – ryż Mie – makaron	Ikan – ryba Babi – swinia Ketang manis – słodkie ziemniaki Manggi – mango Jagung – kukurydza Buah – owoce Sayur – warzywa
Tidak apa apa! – nie ma problemu! Bagus! – wspaniałe/super! Hati-hati! – bądź ostrożny! Tolong! – pomocy! Maaf – Przepraszam! Maaf sakali! – bardzo przepraszam! Permisi Pak – Przepraszam Pana, …./Excuse me, Sir Saya jujur – jestem uczciwy (dosłownie: Ja uczciwy)	Selamat jalan! – Bezpiecznej podróży! Buka – otwarte =/=tutup Bisa..? – Czy można..? Czy jest możliwe? Ini apa? – co to jest? Kalian tinggal disini?- Wy mieszkacie tutaj? Saya tidak tinggal disini – Ja nie mieszkam tutaj Enak – pyszne Saya suka pedas – Lubię pikantne.

Miejsca:                                                                               Ludzie:

Sekolah – szkoła Rumah – dom Rumah sakit – szpital Kamar kecil – toaleta Toko – sklep Kantor – urząd Pasar – bazar, targ Kota – miasto Desa – wioska Bandara – lotnisko Gereja – kościół Hutan – las Taman – ogród Danau – jezioro Gunung – góra Air terjun – wodospad Pulau – wyspa Sungai  – rzeka Samudra – ocean Laut – morze Rimba – dżungla

Orang – człowiek, ludzie Pria – mężczyzna Wanita – kobieta Anak – dziecko Anak laki-laki / anak perempuan – syn/ córka Suami / istri – mąż/żona Ibu / ayah – mama/tata Keluarga – rodzina Guru bahasa inggris – nauczyciel angielskiego Bankir – osoba pracująca w banku Dokter – lekarz Koki – kucharz Petani – farmer Suku – plemię Wisatawan – podróżnik Turis – turysta   Saya suka orang ini. – Lubię tych ludzi. Berapa orang tinggal disini? – Ile tu mieszka ludzi? Berapa anak tinggal disini? – Ile tu mieszka dzieci? Berapa(kah)umur anda? – Ile ma Pan/i lat? Berapa(kah) umur dia? – Ile on/a ma lat?

Mamy nadzieję, że wpis był dla Was pomocny. Powodzenia w nauce i głowa do góry. Jeśli ja nauczyłam się tych słów w 4dni spędzając kilka godzin na nauce, to Wy planując wyprawę dużo wcześniej, będziecie mogli przygotować się dużo lepiej. Proponujemy sporządzić sobie notatki w zeszycie, do którego zawsze możecie zaglądać przy komunikacji z lokalnymi ludźmi. Nie liczcie na to, że będziecie co chwilę zerkać na komórkę, która może Wam się rozładować w każdej chwili, a we wiosce nie liczcie  na naładowanie sprzętu (no chyba, że macie powerbanki, to jesteście uratowani :)).